Thema: Thema’s

Vandaag gaan we het hebben over de tv-stylistes en hun jargon. Je hoort het wel eens. Wel eens te vaak eigenlijk, de termen waar stylistes mee gooien op tv.
Je weet wel die stylistes uit klusprogramma’s die dan zeggen dat deze sfeer perfect aansluit bij het nieuwe voorjaarsthema, wat was het afgelopen zondag ook al weer? Casual Chique? Met een Gooisch accent struikelen de woorden dan over de lippen van de styliste. Een cursusje en een mediatraininkje verder en hopla, ze kunnen ons vertellen dat het nieuwe interieur dat ze voor je verzonnen heeft past binnen het thema Arabian Gold, of iets in that ghost. Ze doen het overkomen alsof het geheime, profetische informatie is uit de interieurwereld en dat het zo besloten is van hoger hand.

Maar lieve dames en heren, dat is niet echt zo hoor. Het is niet zo dat een organisatie wereldwijd thema’s verzint, of dat iedereen het überhaupt over dezelfde thema’s heeft. Ik hoop niet dat iemand dat ook daadwerkelijk dacht. Neen, bijvoorbeeld bij het vreselijk saaie programma “Vrienden houden huis” betaalt de sponsor, het CBW waarschijnlijk, een styliste om een sfeer te verzinnen met alle producten van de sponsoren bij elkaar. En dan proppen ze die allemaal in de metamorfose. En passant bezoeken ze ook nog even de sponsor op internet en zeggen bij iedere winkel die ze zogenaamd spontaan een bezoekje brengen dat het erg belangrijk is dat een bedrijf bij het CBW is aangesloten want blahdieblahdieblah.

Natuurlijk zitten er bij de sponsoren ook echte topstylistes die de wereld over gaan op zoek naar wat ‘het’ worden gaat. Professionals die nadenken over de behoeftes van de consument. Die stylistes zullen we niet leren kennen, want die lullen niet zo lekker waarschijnlijk.
Wat is nu mijn probleem? Het zijn toch ook vaak leuke thema’s? De sfeer die het oproept is toch soms ook best inspirerend voor je eigen interieur nietwaar? Toch zit het me niet lekker. Mijn probleem is dat ze het toneelstukje opvoeren en wij het niet geloven, maar er tóch mee doorgaan. Dus iedereen weet dat je bent ingefluisterd door de sponsor, en dat je niet overtuigend bent. Als ik dat werk zou doen, zo ik me een beetje gegeneerd voelen dat ik zo’n verhaal op moest hangen denk ik. Waarom moet het op deze manier?

Kijk, ik ben het zelf natuurlijk ook, “stijliste”, en ik praat met mijn collega’s ook een jargon dat ik liever niet naar buiten wil brengen. In die taal praat ik niet met de buurman in het dorp waar ik ben opgegroeid. Maar een sfeer drukt zich soms moeilijk uit in woorden. Laatst nog werkten we aan een collectie met een retro-gevoel. En dan beland je al snel in de termen en associaties die in het oor van een agrariër waarschijnlijk erg vervelend klinken. Zo kwam het, dat toen een collega de sfeer van een witte bloemen jurk met grote open vleermuismouwen omschreef als:”Greek-Meets-70s-Bright-Floral-Garden-Feel “ mijn andere collega spontaan “Forever and Ever” van Demis Roussos begon te zingen met een dramatische tenorachtige stem. Even waren we het nederlands-engels gebral zat, en ons thema werd het Demis-Roussos-Bloementoga-Met-Grote-Bril-Thema.

Nu wil ik voorstellen dat het interieur er de komende tijd uit gaat zien als het thema: “Anything-Goes-Meets-Your-Own-Personality-Meets-Your-Favourite-Colours-Meets-A-Little-Input-By-Your-Boyfriend-Meets-The-Size-Of-Your-Salary.
Ik denk dat je daar voorlopig wel mee uit de voeten kunt, en dan is het nu weer aan de sponsors om erachter te komen wat dat is.

Pauline