dinsdag 11 december 2007

Django met weinig echo.

Jammer, we zijn na x afleveringen van Project Catwalk geen ontwerp-talent rijker. Django kopieert zijn styles gewoon van de runway. Ik zag niets nieuws. Gelukkig de jury ook niet. Dat was dan wel weer een meevaller.


Tijdens in de aflevering waar ze een jeans moesten ontwerpen voor ONLY leek het in zijn voordeel te werken. Cecile Narinx roemde zijn ontwerp omdat het 'erg Balenciaga' was. Nu was de collectie WEL ERG Viktor en Rolf, Balenciaga, Galliano en weet ik wat niet nog meer. Maar fraai voor het oog, en lekker commercieel, dat wel.


Maar toen ik vanochtend over het net surfde op zoek naar zijn grote lancering zag ik niets. NIETS. Geen enkele van de usual vakpers had een stukje aan dit kopieer-talent besteedt. Da's raar dacht ik. Zou dan ineens heel mode-minnend Nederland het toch ook niet zo'n groot talent vinden? Of gunnen ze 't hem gewoonweg niet.
Ik heb er wel wat over gemaild met collega's. Een van hen heeft door haar werk ooit contact met hem gehad. Maar helaas was er niet meer trash te vinden dan Django zelf al op TV heeft gespilld.

Waren we niet allemaal gelukkiger geweest met de sympatieke Daisy, die origineel is en nog likeable ook? Die zoekt naar een nieuwe weg, (waar Joshua doorschiet)? Django zoekt niet, die kijkt en vindt dingen mooi, en die neemt ie over. Geef mij Daisy maar, als ik in haar winkel geholpen wordt krijg ik tenminste niet het idee dat het mijn schuld is als een broek mij niet past. Bij Django weet je zeker dat hij je een sneer geeft als je de deur uitloopt. We hebben Django flink tekeer zien gaan, vooral achter ieders rug om. Hij vindt het vast leuk om zijn collega's op de bek te zien gaan, en zal je niet helpen.
Hard genoeg voor de mode om zijn mannetje te staan, denk je? In Nederland lopen de designafdelingen niet zo warm voor iemand die niet samen kan werken. Maar ach, Dior kent Prodjekt Ketwalk niet, dus wie weet.
Een Moody Mary kunnen ze misschien in Parijs wel gebruiken. Maar ik zet mijn geld er niet op in.

Pauline

vrijdag 30 november 2007

Big in The Netherlands


Zorg dat je als de sodemieter een top met een op Japan geinspireerde print vindt. Of een kimono of iets in die geest. Maar NIET de glanzende jurkjes die je bij de toko kunt kopen.
Het wordt GROOT zoals stylistes dat behoren te zeggen.
(top hierboven: Nicacelly, hieronder: shirtsnob)
decorativity.blogspot.com
GEWELDIG!!!!:
getknitted.com
Pauline

ModeVerenigd.nl

FashionUnited, het portal voor de mode zonder mening, dat altijd maar persberichten letterlijk op dreunt en dan nog de URL's fout plaatst (heb ik zooooo vaak gezien ondertussen) heeft nu een heuse vraag gesteld. Zie hieronder.

Het spijkerbroek mysterie [...]Het kledingstuk van denimstof mag om raadselachtige redenen opeens geen spijkerbroek meer heten, het is ‘jeans' en anders niets. Regelmatig krijgt de redactie van FashionUnited van merken het verzoek om het woord spijkerbroek in artikelen te vervangen door jeans of zelfs door denim. Nou vinden journalisten het vaak vervelend als anderen zich inhoudelijk met hun stukken bemoeien, maar in dit geval is ook nog eens onduidelijk waarom. Wij vinden jeans een ‘onnodig Engels' begrip en spijkerbroek normaal Nederlands. En denim is echt geen kledingstuk, maar de stof waarvan het is gemaakt. Weet jij wat is er mis is met ‘spijkerbroek'? Mail naar: news@fashionunited.com

Als je niet "voelt" als modemens waarom het woord spijkerbroek nu te suf is dan ben je het niet waardig om je DE fashion portal te noemen. Er is toevallig geen ander portal met het laatste nieuws, dus we doen het ermee, maar come on!
Ik zal even uitleggen waarom het not done is. In de tijd van het ontstaan van het spijkerbroeken tijdperk. Toen iedereen een sweater van Nike droeg en sneakers hun intrede deden zagen we de geboorte van de SPIJKERBROEK als massa product. Natuurlijk het hele verhaal van mijnwerkers uit Amerika yada yada yadah, dat kennen we ook. Maar hier in Nederland wenden we er maar moeilijk aan. En om het hele verhaal spannender te maken noemden wij het niet naar de stad Nimes, waar denim vandaan komt, of hadden we het over een mijnwerkersbroek, nee wij kozen hier voor de leuke spijkertjes die de stiksels verstevigden. Dat het rivetjes waren was onhandig, dat zou een te technisch verhaal worden. Dus met het ontstaan is het woord spijkerbroek is nu verbonden aan de jaren 80. We zijn nu 20 jaar verder en de tijdgeest is nu anders. Woorden raken nu eenmaal ook uit de mode. Het is van alle tijden dat een woord not done wordt om te gebruiken. Vet is bijvoorbeeld een woord dat van de nieuwe generatie is. Vroeger was het te gek gaaf en moesten alle meisjes spontaan zijn, iets wat je ook niet meer hoort, 'lekker' is wat de hedendaagse meid moet zijn.
Ik heb al jaren geen vriendin van me meer horen zeggen dat ze met me wil winkelen. Ze wil shoppen. Mijn buurjongetje zit te gamen, terwijl wij vroeger 'computerden'. De huisvrouwen die kleding voor hun kinderen naaien vragen naar spijkerbroekenstof op de markt. Het hippe jeanslabel wil in zijn persbericht dus liever niet zeggen dat ze wat broeken in spijkerbroekenstof hebben gemaakt.

We weten toch al jaren dat engelse woorden stoerder gevonden worden en gewoon lekkerder in het gehoor komen te liggen. In de eeuwen die voor ons liggen was het soms chic om franse woorden door je zin te weven. Het is toch erg dat je dit moet uitleggen aan een site met een engelse naam? Nou vind ik ook dat we aan het ver-engelsen zijn. Ik ben de eerste die zegt dat vroeger alles beter was. Als je nog niet eens nederlands kan praten, waarom gebruik je dan al die stoere engelse termen?
Wat nog erger is; slecht nederlands-engels, ofwel;Nengels. Zoals Trouser. Als je dat in Engeland zegt, knippen ze de broek voor je doormidden. Of Short wat nu geheel geaccepteerd is. Het is SHORTSSS.

Wat het helemaal mooi maakt is het zinnetje: "Nou vinden journalisten het vaak vervelend als anderen zich inhoudelijk met hun stukken bemoeien, maar in dit geval is ook nog eens onduidelijk waarom." Dat ze zich journalisten noemen is al niet te begrijpen. Typisten is een beter woord. Van een vriendin die op de PR-afdeling van een groot label werkt, weet ik dat als je nieuws hebt, je wordt gebeld door een van de 'journalisten' die met geen mogelijkheid zelf een leuk stukje met diepgang, of tenminste enigszins achtergrond weet te verzinnen, en het liefst al een onderwerp-werkwoord-meewerkendvoorwerp krijgt. Zelf op onderzoek uit gaan wat er in de mode gebeurt komt er niet van blijkbaar. Er is geen know-how. Je moet je wel bemoeien met de inhoud, anders krijg je een warrig stuk tekst.

Kortom; Spijkerbroek is JEANS omdat mode FASHION is.
Dus FashionUnited? Gaan jullie vanaf nu met je tijd mee, of wordt het ModeVerenigd.nl?

Pauline

vrijdag 23 november 2007

minderwaardigheidscomplexje (3x woordwaarde?)

Ik doe dit voor jullie. Ik ga nu een lijst met mensen publiceren die het bewijs moet leveren dat alle belangrijke mensen in de mode, die de touwtjes in handen hebben, lelijk zijn. Niet om zelf lelijk te doen, maar om te bewijzen dat het zelfvertrouwen goed moet zitten wil je ergens komen. En dat de rest dan niet uitmaakt. Bij deze mensen is daar geen twijfel over mogelijk. Allemaal goed in hun vak, en hun aparte uiterlijk is een soort handelsmerk geworden.
Google ze naar hartelust. Ik krijg er toch een beetje een 'devil wears prada' gevoel bij.
Deze mensen hebben misschien vroeger geleden onder hun lelijkheid en zijn als een fenix uit de vlam herrezen na ongetwijfeld jaren van helse pesterijen. Zonder welke ze zo ver nooit gekomen waren. Lange leve de bewijsdrang.



-Xanthipi Joannides: Fashion Director, Glamour USA -10 punten voor de naam alleen al-die heeft al karakter en haar neus ook


-Sarah Brown: En dan is ze ook nog eens een beauty editor. Heeft dubbele hoeveelheden make-up nodig.


-Suzy Menkes: het zal je schoonmama maar zijn, volgens mij knijpt ze je onder tafel.


-Isabella Blow: Maakte geweldige kunst van haar lelijkheid.


-Mickey Boardman: columnist met/zonder fashion taste. Tis maar net hoe je het bekijkt.


-Rachel Zoe: zie mijn post Rachel Zoe oh no. Verlept op je 30e. Daarbij heeft ze een raar soort ogen.

-Julie Newmar: Telt niet helemaal mee. Maar hoe mooier je bent als meisje, hoe enger als gecorrigeerde bejaarde.


-Muffie Potter Aston: Dat is haar ouders' schuld, zo'n naam vraagt erom. Ze fohnt al jaren haar haar zo ver mogelijk van haar hoofd weg, wat haar frontale aangezicht wat apart maakt. Maar wel een gouden hart met al die charity fund-raisers.


-Sandy Brant: publisher; (v. Interview) collega van Ingrid Sischy.


-Ingrid Sischy: loopt immer nog met fleece vesten en ziet er wat Ma-flodderig uit.


Tante Betje Suzy Menkes:




Suuz' is die laatste krulspeld toch vergeten!

Pauline



women's health

Een collega styliste die ik nu een paar jaar ken van gezamelijke opdrachten woont in Stars Hollow, althans het equivalent van het dorp uit Gilmore Girls, idyllisch gelegen in de heuvels van Zuid-Oost Nederland. Ze heeft man en kind en woont in een vrijstaand huis, tegenover het enige restaurant van het dorp waar de dorpsfeesten worden gehouden. Hier worden gemoedelijke talentenjachten gehouden die steevast door dezelfde jongen met gitaar worden gewonnen. Iedereen is er gelukkig. Kortom, een sprookje, waar ze dagelijks een tering-eind vanaf werk voor moet rijden, zo graag wil ze er blijven.

Op een mooie winterdag onderweg van werk naar huis belt haar vriendin. Ze heeft geen handsfree kit. Ik vraag me uberhaupt af of ze in dat deel van Nederland ontvangst hebben. Dus ze wacht tot er is ingesproken op haar voice-mail. Er wordt geen berichtje achtergelaten. De telefoon gaat weer over. Ze is bijna thuis gelukkig, maar ze maakt zich wel wat zorgen nu. Iemand heeft haar heel dringend nodig. Ze zet de auto op de oprit en neemt snel op. 'Met mij.'
Antwoord haar vriendin: 'Ben je thuis? ZET NU RTL 5 AAN. De mannen van Men's Health zitten in hun spijkerbroek met sixpack op de bank bij Jensen.'
Een moment is ze roerloos. Ze weet wat haar te doen staat en de volgende associaties fliten door haar hoofd. Men's Health=een zwart-witte coverfoto met een lekkere man= ook een covermodel wedstrijd gaande momenteel=type abercrombie&fitch man=meerdere mannen op de bank=net wat ze nodig heeft=lekker.
Zonder aarzelen zwaait ze de deur van d'r vrouwen-auto open en springt de eruit. Ze zakt met haar hakken in het grint en baant zich al enkel-verzwikkend door het grint naar de voordeur. Zonder op te hangen heeft ze haar mobiel in haar tas gedumpt. (Dat kost haar morgen dus ook weer een kwartier om die terug te vinden.) Haar arm roert ze woest door haar tas en op zoek naar sleutel. Ze schudt haar tas een paar keer wild op en neer om het geluid van een sleutelbos te herkennen. Ze heeft geen tijd te verliezen. Ineens is de gelukkig Stars Hollow bewoonster veranderd in een Wysteria Lane bewoonster, en als ze uiteindelijk na een paar lange lange seconden haar sleutel al trillend in het sleutelgat steekt en met haar gewicht de deur open wil duwen om door de gang naar de TV te stormen merkt ze dat de deur zich niet gewonnen geeft. DE KNIP ZIT EROP. 'Typisch iets voor de man van mijn kind, om op dit soort cruciale momenten ineens WEL de deur op de knip te doen.' denkt ze en ze roept haar man dat hij de deur open moet komen doen. Hij laat de aardappels in de steek om voor haar de deur open te doen. Ze werpt haar jas en tas van zich af, en loopt als een bezetene naar de TV, haar zoontje in de box ziet ze zo wel. Die begrijpt het toch nog niet. Heel tevreden doet het mannelijk schoon haar de dag vergeten.

Ikzelf heb heel de uitzending gemist, maar aan de telefoon vertelt ze me dit verhaal dat getuigt van pure wanhoop en hopeloosheid. Ze heeft haar verhaal nog niet afgemaakt of ik sprint naar mijn laptop met mijn mobiel tussen hoofd en schouder geklemd vraag ik haar: 'www.menshealth.nl zei je?'

Pauline

dinsdag 13 november 2007

Project Runway voor het eggie

Het is me toch duidelijk(ok toegegeven de blog van cecile narinx heeft ook geholpen, die waarin ze zei dat er wel wat talent zit maar bovenaan het verlanglijstje stond toch een "character" , vandaar de hoge concentratie zuivere nichten.) Bij de Nederlandse project runway/catwalk gaat het toch meer op leuke relletjes, onderlinge interactie dan kwaliteit. Dat Janice er nu pas uit ligt is bijvoorbeeld al een wonder. Mijn idee is dat de echte talenten zich niet dood gevonden willen worden op de set in het World Fashion Centre. Voor de leek ziet dat beeld van het World Fashion Centre er misschien wel erg belangrijk uit, maar het is de discounter voor goedkope massa confectie voor de achterhaalde winkelier. Als je wat slechtpassende handel wilt voor je winkel naast je kabeltruien uit de jaren 90 ga je daar heen.

Net heb ik effe op elle.com gekeken naar de nieuwe deelnemers van project runway deel 4.
http://www.elle.com/fashionspotlight/12536/project-runway-season-4.html
(Gebruik deze link en google vooral niet, want ik heb het voor mezelf verpest toen het 2e seizoen hier werd uitgezonden; je komt de winnaars namelijk vaak tegen op internet)
Goed- de deelnemers; dat zijn werkelijk mensen uit het veld. Mensen die al hebben ontworpen voor de Carmeron Diazzen en Bebe's in deze wereld. Sommigen hebben boetieks en allemaal hebben ze een CV van hebikjouwdaar. Daar zul je dus geen Ramiro's en Janissen zien die niet weten dat een beetje slaolie en een wasbeurtje niets doen met een stevige denim. Een denim is niet voor niets gebruikt in de mijnen-> vanwege de SLIJTVASTHEID van het materiaal. De dikke garens etc. Oh en die wax laag op broeken van tegenwoordig. Da's niet echt was of olie hoor, dat noemen ze zo. Marketing truukjes zijn dat, dat klinkt stoer.
Oh nee dan Puttense Peter met zijn Puttense Engels, die suggereerde dat de gecombineerde stof van zijn broek maar van te voren apart gewassen moet worden. Nee dan geeft denim niet meer af daarna. Ze hebben die opmerking ook maar genegeerd. Peter is het nog nooit opgevallen dat deim lichter word door de wasbeurten heen. Het geeft af als de tering Peter.
Dus ik hoop dat voor het volgende seizoen van onze project catwalk/runway echte talenten wakker zullen worden- of het selectiecommittee- en eens zullen zorgen voor echte kunde op de runway.

Pauline

vrijdag 9 november 2007

I'm binging Letter back

Zo'n 4 jaar geleden zag ik de letterbak die ik voor mijn communie had gekregen (inclusief 4 paardenbeeldjes, maar ik heb 'm nooit vol gekregen) onbedorven ongelakt op mijn oude slaapkamertje in mijn kast staan. Wie wil zoiets nog ooit aan de wand, was mijn gevoel. Wat een slechte uitvinding en zo tuupisch laat jaren 80! (GRENEN! ARGH!) Maar nu geeft diezelfde letterbak mij een heel andere vibe. Met het oog op mijn designhuis dat ik binnenkort zal betrekken zie ik hier nu wat in. Het is de tijd voor een come-back, ik voel het! Maar dan nu niet met paardenbeeldjes(een paar paardenbenen zijn ook al gesneuveld... helaas) We gaan 'm met stofjes en stukjes behang bekleden, en natuurlijk verven! Ik denk niet wit, alles was wit de laatste tijd op woongebied. Ik maak 'm denk ik zwart ofzo... en dan met stofjes of fotootjes denk ik.

Het moet een beetje een mozaiek annex quilt/patchwork gevoel krijgen. Want mind you, niet de letterlijke muffe sprei waar je tante zo lang op heeft zitten doorpitten, maar het gevoel van die sprei komt terug. En aangezien iedereen tegenwoordig stylist is, zou ik zeggen, doe er je voordeel mee. En denk eraan...je las het eerst hier!

Pauline

Koop er gelijk een:

Ik heb er 1 gemaakt met stofjes en behang van Peter Fasano-Massachusetts, Northcroft Fabrics, Fabric.com

donderdag 1 november 2007

Worldpeace...moet ook gebeuren.

Vandaag heb ik zoals het een oppervlakkig stylistje niet betaamt maar wel doet, netjes het nieuws gekeken, wat iedere avond volgt is Eenvandaag. En ik heb zitten janken, mensen. Ja, zelfs deze modetrut krijgt het soms te kwaad.

Het stuk over Ozbein Eminoski, een man die langzaamaan verlamt, en uiteindelijk over niet al te lange tijd, sterft. VVD-er Anouchka van Miltenburg wil hem uitzetten, het liefst voor ie dood is, want nu krijgen we misschien wel heel veel arme zieke illegalen die hulp nodig hebben in Nederland. Kom eens met cijfers trut! Die bangmakerij, met je onderkin.... De rechter gaf meneer Eminoski gelijk- God zij dank. Maar welkom zal hij zich niet voelen in de laatste fase van zijn leven.

De VVD is erg trots op deze Verdonk x100 en heeft op zijn webpagina de optie om een idee in te dienen. Dat heet: "Ik heb een beter idee." Nou Anouchka, ik heb ook een beter idee: Als jij nou eens niet zo veel eet, dan bespaar je zo veel uit dat je meneer Eminoski kunt helpen. Anouchka geeft in Eenvandaag zelf ook toe dat zij het hier goed heeft. Dat hoeft ze niet te zeggen dat zien wij zelf ook wel. Met die felle valse blik, dit is een doel waar ze voor wil vechten. Kijk, een vetrandje, mag best. Maar meid, jij houdt echt alles voor jezelf! Hop daar gaat weer een stuk taart tijdens de partijvergadering. Oeioeioei. Mag best wat minder, denk daar maar eens aan, dat er mensen zijn in de wereld die dat niet hebben. Die hebben iets wat jij nog nooooooit van je leven hebt gekend: honger. Die hebben al die taartjes niet. Waar Anouchka wel kennis mee kan maken wat vluchtelingen ook voelen is uitgekotst worden. Want mijn vriend en ik, die VVD best wel eens overwegen met verkiezingen, kotsen haar compleet uit, nog een zware bevalling, Anouchka uitkotsen.

Dus ik google nog wat verder naar foto's en achtergrond info. Na 1 google poging meteen een lelijke foto van haar te hebben gevonden, las ik ook nog even de site waar zij wat woorden heeft opgebraakt: Anouchka van Miltenburg: "Zonder Aletta Jacobs had ik hier misschien helemaal niet gezeten. Als meer vrouwen actief deelnemen aan de politiek, dan kunnen we iets veranderen. Daar ben ik evenals zij van overtuigd." Ik denk dat Aletta Jacobs zich omgedraaid heeft in haar graf dat ze voor dit tuig heeft gevochten! Dat dit is wat Anouchka met dat recht doet!

Na nog wat meer googlen kom ik er nota bene achter dat zij ooit De Fakkel in ontvangst heeft mogen nemen:
Het Zaltbommelse VVD-Kamerlid Anouchka van Miltenburg heeft gisteren de Fakkelprijs gekregen vanwege haar inzet voor een betere Wet Maatschappelijke Ondersteuning. ... ter gelegenheid van de ’Europese dag van mensen met een handicap’. De prijs is een initiatief van de Chronisch Zieken en Gehandicapten Raad (CG-raad) en werd voor het eerst uitgeloofd.

VVD, Nee....ik heb een beter idee.....

Pauline


Ozbein Eminoski's verhaal. KIJKEN!!!!!!
http://www.eenvandaag.nl/index.php?module=PX_Story&func=view&cid=2&sid=32636&nav=32637,32635,32636,32634,0

Anouchka's NSB actie:
http://www.vvd.nl/index.aspx?FilterId=974&ChapterId=1244&ContentId=7467


donderdag 11 oktober 2007

Modeprijs! Modeprijs?

Aha een goede zaak; Nederland heeft er een modeprijs bij. Eentje die het gapende gat voor een prijs die ook echt wat betekent gaat opvullen. Als ik lees dat de jury bestaat uit Maria Luisa Poumaillou (modekenner en eigenaar van diverse modewinkels), Colin McDowell (senior modejournalist van de Sunday Times en creatief directeur Fashion Fringe), Valentina Maggi (headhunter Floriane de Saint Pierre & Associes) en Sylvie Grumbach (grondlegger en directeur Deuxième Bureau in Parijs), ben ik alleen niet echt onder de indruk van de genomineerden! Of in elk geval, er zijn geen onbekende talenten bij, mensen die het echt nodig hebben, die 25.000. Dat hoeft niet slecht te zijn. Ik weet toevallig dat dit wel slecht is omdat het vissen zijn uit de eeuwig dezelfde subsidie en ja-knik-vijver.
Die zijn door Dutch Fashion Foundation uitgezocht. Ja ja ook door "een onafhankelijk comité van Nederlandse modeprofessionals bestaande uit tien partijen waaronder Modint, HTNK en de Mode Biënnale" Maar dat zijn allemaal dezelfde mensen. En die hebben gewoon niet verder gekeken en de bekende gezichten naar voren geschoven. JA, zo kan ik ook wel een modeprijs opzetten. Je verzamelt geld( ok dit is het lastigste van het opzetten van de prijs) en dan geef je dat aan 1 iemand waar je niet lang naar gaat zoeken, eigenlijk iemand die al heel veel aandacht krijgt van deze mensen. Maar wat gebeurt hier? Ik begon dit stukje toch heel positief???
Pauline

Project catwalk dependance Holland

Geamuseerd hebben we gekeken naar Project Catwalk, een prachtig nagespeelde versie van het origineel. Inclusief decors. Tot en met het atelier annex leslokaal aan toe lijkt het erg goed.
Een handvol handtas-nichten. Ik zal nog niet te veel over onze deelnemers zeggen. Echt een prestatie hebben we natuurlijk nog niet gezien na een knutsel opdracht die iedere modeacademie student moet doorstaan.
En wie laten ze afvallen na de eerste loze opdracht? De gene die het minst met de camera doet.
Maar wat heeft de jury toch een deskundig oordeel. Mijn favoriet is natuurlijk de viva-vrouw en hoofdredactrice van Elle: Cecile Narinx. Eeuwig vol van zichzelf, onze Cecile. Je kunt nog eens door haar heen prikken bij het lezen van haar blog: http://www.elle.nl/elle/nieuws/karaktermoord.php
Eigenlijk geeft ze toe dat het in deze serie wel om een beetje talent gaat, maar ja toch iets meer om relnichten. Wat is talent nou eigenlijk? Zij kotst er zelf ook af en toe een paar zogenaamd deskundige woorden uit. Iets wat ze zelf als volgt samenvat: "Enfin, ik trok een arrogante kop, hing de zelfverzekerde betweter uit en blaatte wat over mijn enorme deskundigheid als modecritica." Need I say more? Dit is geen zelfspot, dit is pure zelfkennis!
Dan nog even de manier waarom zij een mede-jurylid omschrijft. Mind you, dit zou de getalenteerde ontwerper Daryl van Wouw moeten zijn. Cecile omschrijft hem als "de olijke Surinamer met de vastgegroeide koptelefoon" Nice!
Wat hebben we weer gelachen vandaag.
Pauline

woensdag 19 september 2007

Rachel Zoe OH NO!

Nou ben ik me 2 weken geleden kapot geschrokken van een foto van Rachel -anorexia- Zoe.
Ik weet dat het geen ziekte is om mee te spotten. Dus ik wil de lieve lezer er even van verzekeren dat het ernst is.
Ik was de BEST DRESSED van STYLE.COM aan het doorbladeren. En wie was daar?
Rachel Zoe-ZO ontzettend skinny met hangvel en enge ribben dat ik dacht, dat dit wel erg ver ging van Style.com. Ik bedoel geen echte statement maken tegen size zero modellen vind ik tot daar aan toe. Zij maken naar mijn idee geen meisjes ziek die door de tijdschriften bladeren. Maar om een duidelijk zieke dame zo in beeld te brengen vond ik wel erg. Doen alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Nu wordt ze ook nog eens beschuldigd van het dealen in crystal meth, dat zou haar gewicht verklaren. Vandaar ook dat ze zegt dat zij machtiger is dan Anna Wintour. Anna dealt immers niet en heeft dus ook geen trouwe verslaafden. anorexia of drugsverslaafd, het lijkt me beiden niet gezond.

Dus ik zocht gisteren nog eens naar die ene foto- wat denk je? Weg! Nergens meer te vinden op style.com. Als iemand me er nog aan kan helpen: stalkpauline@gmail.com Is er dan toch een moraalridder geweest die haar eraf heeft gehaald?

Mind you, een jaar geleden waren en nog prachtige foto's van haar te vinden, met gevuld vel. Natuurlijk zag haar hoofd er altijd te groot uit voor haar lichaam, maar je kunt te ver gaan.
En een vrouw van 34 heeft niet natuurlijk zo'n oude huid. Na uren googlen vond ik de foto die ten tijde van een feestje van Tom Ford en Marylin Minter is genomen. Ik kan 'm jullie niet onthouden. Pauline


Plain Percy

Maandag was de veel gehypte show van Percy Irasquin. Een man die zijn zieligheid tot enorme hoogten weet te brengen. Jaja hij is gedumpt door investeerder Steve te Pas. Maar begrijp nou toch Percy, die man is een handelaar die centen wilde zien. Geen feeeriek geknutsel met WEER een satijnen wijde jurk in de bekende felle kleurtjes. HANDEL! Te Pas heeft zich te snel in de hype die Percy heet gestort en tot overmaat van ramp was Percy zo dom zijn naam aan die afknijper te verkopen. Smart move girl!


Dus nu kan Percy maar 1 ding doen: zijn zieligheid uitbuiten om credit en meelij te wekken bij de wannabe fashionista's die Nederland rijk is. Kijk, ik wil ook New York Fashion Week taferelen, maar om mijn ziel dan aan de eerste de beste te verkopen en mediageil op de bres te springen voor de stilist Percy, nee BAD IDEA.



En dan nu de kwaliteit van de show. Natuurlijk ken ik wel een paar van de aanwezigen. Onder andere een vriendin van me die zich heeft geergerd aan de gemaaktheid van het geheel. Gemaakt lang wachten, gemaakt fashionable lachen, gemaakte BN-ers die pretenderen OH zo veel verstand van mode te hebben. Gebakken lucht heerst in de Nederlandse modewereld, dat was u welbekend natuurlijk. Percy wist nog te melden dat TOUTE Nederland hem gebeld heeft na zijn debacle met Steve te Pas. " Nee Percy stop nou niet, de modewereld heeft je nodig!" En toen wist hij het- Hij moest DOOR! Dus bevinden we ons al bladerend door de foto's van de show. Talent heeft hij misschien wel, maar niet als vernieuwend of kundig of zelfs goed ontwerper. Hij heeft talent om doorsnee dingen te maken die in de smaak vallen. Deze man heeft nooit een docent gehad die eens zegt: "Het is hier geen modevakschool!" Laat een kind een jurk tekenen en ziehier een creatie van Percy. Het was een onsamenhangend zootje mooie jurken. Percy kijkt naar de grote shows en kiest daar de leukste dingen uit en maakt die zelf in een mooi stofje- net als op de modevakschool. Trapeze, blote rug, laagjes, embroidery, waar is nou het verhaal?


Oh en die kleffe met zijn koptelefoon was er ook.
Dit is Pauline's beste keus:





foto: www.mixitup.nl

Pauline

vrijdag 14 september 2007

Ilja Ilnee - Ilja Visser's inspiratie


Dit is een jurkje uit de SS'08 collectie van Ilja Visser. De ontwerpster die altijd een quasi-ongeinteresseerd-kindvrouwtje- feel over zich heeft. We noemen haar ook wel de Anouk van de Nederlandse Modewereld, alleen dan iets minder origineel misschien. Je zou zeggen dat het jurkje van La Beckham van dezelfde ontwerper is. De halslijn, de toon, het rimpeltje aan de taille, hij zit bij posh iets beter lijkt me. En het jurkje van posh is ook van een seizoennetje eerder ben ik bang.


















dinsdag 4 september 2007

Winkelpersoneel deel II

Ach en wee, het is weer zover, we hebben er weer 1 die het niet begrepen heeft. Soms vraag ik me af of de bedrijven waar deze mensen voor werken wel weten dat hun visitekaartjes op onze zenuwen werken.
Afgelopen zondag bevond ik mij in het Deense Bestseller Mekka dat Jack&Jones en Vero Moda heet, in 1 pand. Bestseller is de naam van het ENORME bedrijf achter de hipste confectie die je werkelijk OVERAL ziet tegenwoordig. Iets te overal, zeg maar.
Vriend-lief laat ik boven, op de Jack&Jones afdeling, shoppen en zelf ga ik beneden de damesafdeling af. Al bladerend door de rekken met winterspul in deze vreselijke zomer kwam ik achterin de winkel uit. Mijn oog viel op het geweldige 50's vestje met geometrisch printje dat hoog tegen de muur hing. Te hoog voor mij. Terwijl ik wat hulpeloos rond keek kwam een meisje met een ‘winkel-haak’ mij te hulp geschoten. “Welke maat wil je?” Intern had mijn geweten nog wat twijfels maar toch verzocht ik maat S. Behendig manoeuvreerde ze met de haak een plukje vestjes, waaronder een S naar beneden. Ik keek haar dankbaar in de ogen. Vervolgens had ik natuurlijk een ja-woord nodig van mijn vriend. Nee is sowieso onacceptabel. Helaas waagt hij zich er regelmatig aan, waardoor ik gefrustreerd naar huis toog, hem verwijtend dat ik niets heb gekocht die dag. Boven op de Jack&Jones etage was hij erg enthousiast over mijn vondst. Toen begon mijn optimisme toch plaats te maken voor de kritische consument. Was S wel een goede S? Immers, de sweatvestjes die beneden lagen voor de heren hadden ook tig soorten bovenwijdtes voor maat L. Dat is VeroModa! “Ik pas ‘m toch even gauw” zeg ik tegen mijn vriend en schiet opgewonden een pashokje in. Op het moment dat ik het gordijn vastpak priemt een meisjesstem door de zaak:”Sorry mevrouw maar dat mag niet hier. U kunt hier niet passen.”
Van de 6 pashokjes zijn er 2 bezet. De mannen-etage is leeg en ik word uit het hokje geplukt.
“Ja mevrouw regels zijn regels.”
“Meen je dat nou?” zeg ik met een lach vol ongeloof.
“Ja anders kan iedereen hier wel gaan passen. Ik zie hier altijd meisjes met kleding naar boven lopen en die moet ik iedere keer vertellen dat ze ook niet mogen.” Deze zin blijkt ze als argument aan te dragen.
“Ja dat kun je de meisjes niet kwalijk nemen, er staat geen bord dat hen anders instrueert.” Dit beaamde ze toch wel. Ik zag de arme meisjes die met de only-jeans op de knieen het pashokje uit gebonjourd werden al voor me. Mijn vriend vroeg of het ok was als ik ter plekke ging strippen om het shirt te passen. “Ja.” Zei ze! Ik mag aannemen dat Bestseller zijn klanten de gelegenheid wil geven Vero Moda kleding te passen zonder dat iedereen mijn BH ziet, in 1 van de 4 lege pashokjes van Jack and Jones. Ik denk dat het meneer Bestseller niet uitmaakt of de beslissing valt in een Jack and Jones pashokje of op de WC.
“Maar je wilt toch kleding verkopen? Je wilt me toch de gelegenheid geven te passen?”
“Ja maar we houden hier alles strikt gescheiden. Het zijn 2 winkels.”
“Ok, dan mag jij het terug hangen” zei ik beledigd.
Ze aarzelde een fractie van een seconde. Een seconde waarin we elkaar doordringend aankeken, als cowboys in een western, beiden overtuigd van ons gelijk. -This town ain't big ehough....ah whatever.- Als ze zou weigeren zou ik een erg pissige klant worden, als ze zou accepteren zou ze toegeven aan mij, de irritante klant. Maar haar missie om mensen uit de pashokjes te jagen was toch rechtvaardig? Het wilde westen kon hier nog wat van leren, 2 vrouwen in de winkel. Collega’s om haar heen, mijn vriend; iedereen wachtte met spanning af. Nog voor ik het vestje aan de wetten van de zwaartekracht kon over leveren, nam ze 'm aan. Een zucht van opluchting ging door de winkel.

donderdag 30 augustus 2007

Dyanne nog een keer, en dan hou ik erover op.

Ok nu weten we het wel. Na tig reklame spotjes gezien te hebben in een week, hebben we een beeld van haar basics. En weer denk ik, het kan erger. Dus helemaal niet slecht. Goed voor C&A publiek. Maar nu biedt ze het ook echt overal aan. Ook Wehkamp ziet er wel brood in en heeft C&A gevraagd een partijtje achter te houden. En dan de logische volgende die de lijn gaat promoten is dan natuurlijk de Elle? ELLE? Justum. Enige weken eerder afgeschreven door ondergetekende en de verloedering gaat voort! Via http://www.elle.enelle/ kun je items winnen.
Ik lees op de site:"Wat Karl Lagerfeld en Viktor & Rolf met H&M deden, doet Dyanne Beekman namelijk met Ce&A." EXCUSE ME? Er zullen geen drommen mensen voor de deur staan en ik betwijfel of er ooit een muts het in haar hoofd zal halen een item te uploaden naar eBay.
Maar waar komt al deze promotie en credit vandaan?? Zal ze een vriendin in de redactie hebben zitten? Heeft ze gewoon vet betaald? Of is het echt te laat voor de Elle om een kool blad te worden? Als iemand er antwoord op heeft: stalkpauline@gmail.com

Pauline

zaterdag 25 augustus 2007

Janice Jamais

Ik beloof hierbij plechtig nooit meer naar het programma Janice Dickinson Modeling Agency te kijken. Wat een stijlloos neppersoon. Talk about bad karma. Je wordt er zelf recalcitrant en moody van en je vraagt je af waarom niet meer mensen met haar afrekenen dmv de on/off knop danwel de mattenklopper.
Laten we hopen dat niemand haar agency endeavours serieus neemt en dat alle modelletjes weer snel door een fatsoenlijk bureau worden opgepakt. En die amateurpornofoto's die ze van ze heeft gemaakt de openhaard in a.u.b.

Pauline

donderdag 23 augustus 2007

Dyanne en het milieu

Oei, onze Dyanne heeft het niet zo goed begrepen, is zelf misleid of ze misleidt onze zieltjes.

In het persbericht zegt ze hetvolgende:
"CenA was niet de eerste winkelketen waar ik aan dacht, maar nadat ik met ze om tafel had gezeten, bleek dat het gewoon de beste mogelijkheid .......... Daarnaast beschikken ze over goede productielocaties die niet alleen heel snel produceren, maar ook nog mens- en milieuvriendelijk. Dat had ik op een andere manier nooit voor elkaar kunnen krijgen."
BLAH... BLAH... BLAH, dat zeg ik er van. GELUL.
Er is geen keten in ons lieve landje die zo veel gebruik maakt van de aarde en zo weinig om geeft om datgene wat er achter blijft. De lonen zijn zo laag en de materialen goedkoop en slecht van kwaliteit. Dat zeg ik niet om ze zwart te maken, wij willen het immers zelf zo. 'Wij' als in de overgrote meerderheid die er koopt. En nee ik weet inderdaad niet wat het is om met HEEL weinig rond te moeten komen, maar de waarheid is dat CenA NIET mens- en milieuvriendelijk is. Ik zeg Dyanne, kijk eens naar de labels die het wel voor elkaar krijgen, en er hard voor werken. Ik denk dat Dyanne er helemaal niet zo hard haar best voor heeft gedaan en gewoon met haar Eye on the prize deze keuze heeft gemaakt.

Pauline

Enne...Dyanne?

Behalve dat ik niet wat van haar zou kopen, tenminste dat denk ik, vind ik toch dat het zo erg nog niet is. Tuurlijk, haar lingerie collectie is niets nieuws onder de zon. Het is geen gat in de markt, het voegt niets toe, het is niet origineel. Is niet iets wat je nergens anders kunt krijgen, maar het is zo bedacht dat het niet echt zo bedacht over komt als ik had gedacht...snap je?

En nee ik koop het niet, maar dat heeft meer te maken met het feit dat er zo'n labeltje op zit. 'D' of 'Dyanne', en dan zie ik haar gezicht voor me, en dat wil ik niet bij lingerie. Als ik lingerie koop wil ik dat er OF functie in zit en dan geen gezeur met labeltjes, of ik wil de associatie hebben van een gepassioneerde affaire of decadentie of iets in die geest. En dan wil ik niet denken aan het financiele gewin dat Dyanne zal genieten als ik haar hipster draag. Mind you, ze heeft BH's in maat t/m E! Kan iemand met ervaring en cup E me vertellen of dat wat is? Dat zou een kunst zijn, om een doorsnee model goed te laten zitten in C en ook in cup E. Datr terzijde, ik dwaal weer af.



Maar nu nog de basics collectie, zie het persbericht van 21 augustus. Zoals jullie allemaal weten en waarschijnlijk trappen sommigen van ons er daarom ook in: Dyanne is styliste en daarom wordt zij geacht, en laten we ook aannemen dat dat zo is, verstand te hebben van hoe je kast er idealiter uit zou moeten zien. Op die leest zal de basics collectie geschoeid zijn. Dat was ongetwijfeld ook het geval met de lingerie collectie. Maar heeft dat zin? Is er behoefte aan?

Bij de eerste poging van Wendy van Dijk om samen met Rianne de Witte een collectie voor V&D op te zetten te weten:It's a Wendy(ik krijg er nog kippenvel van) Te lelijk voor woorden omdat het zo gezocht en anders dan acceptabel was. (Ik heb uit betrouwbare bronnen dat het magazijn er nu nog mee volhangt.) De tweede poging waren algemene stukken in een hippe uitvoering door goede, commerciele stylistes bedacht ik bedoel gekopieerd en dus een stuk succesvoller, want iets van V&D is even erg als in iets van Wendy.

Maar waar ligt nu de gouden greep? Waarom trappen de mensen er nu wel in? Het is zo doorsnee maar toch mode voor de massa en het labeltje is niet zo groot, dus je loopt niet zo heel erg voor lul op de braderie(denk je). Dyanne zal het denk ik dus niet zo schreeuwerig aanpakken of een eigen stempel op de basics willen drukken, maar waarom zou ik ze dan van haar kopen? Of waarom doet de braderiebezoekster dat straks? Om dat zij Dyanne is?? Ze hangt straks naast de kleding van C&A, hoe haalt ze de Bets met de Boodschappentas over?? We zijn benieuwd.

vrijdag 17 augustus 2007

Winkelpersoneel deel I

We gaan het hebben over datgene wat ons allen van tijd tot tijd bezig houdt: Winkelpersoneel. Als ze het goed doen merk je niet hoe goed ze het doen maar als ze het slecht doen, is het effect des te groter. De titel suggereert dat er meer delen zullen komen, en daar twijfel ik ook niet aan.
Ik ga met Vriendje naar winkel. Men at Work, feitelijk een uit de klauwen gegroeide jeansboer, die het helemaal nog niet slecht doet. De winkels zijn leuk ingericht, het heeft iets van een hippe cult-winkel die je vindt in de achteraf straatjes van europese steden. Maar natuurlijk moet het personeel dan ook hip zijn, en geloof me, daar worden ze op gescreend. Met advertenties vol Engelse spelfouten proberen ze de youngsters te lokken met een FUCKING COOL JOB. Nou, in de roos zou ik zeggen.
Daarna vermoed ik dat ze intern een cursusje krijgen op het hoofdkantoor. Allemaal very impressive voor de jongelui, die hun eerste stap in de modeindustrie zetten. Ze leren voornamelijk niets waar ze echt iets mee kunnen. Het zijn juist de dingen die ze in de winkel nodig hebben. De omgang met mensen, behulpzaam zijn, hoe werkt het met maatvoering, aardig zijn, etc. Ja, ik denk dat het er best integer aan toe gaat.

Maar ja er gaat ooit een situatie komen die je niet hebt geoefend. Kijk, je kunt er de donder op zeggen dat bijna iedere klant bij het kopen van een spijkerbroek vraagt: “Krimpt ie?” Dan zeg je gewoon: “Ja ietsjes, maar alleen in de lengte. Pas als ze doorvragen ga je met percentages en centimeters gooien. Iets van 5-8% of een cm of 2. Zeg maar wat. Maar denk eraan, het moet weinig klinken. De klant luistert toch niet echt want die weet toch wel dat het altijd weer een verrassing is als die broek uit de was komt.

Sorry, ik dwaal af. In een ongeoefende situatie kwamen Vriendje, ik en een enthousiaste verkoper. Vriendje paste een leuk T-shirt aan. Het is ook wel van belang dat ik zeg dat Vriendje heel moeilijk is in het besluiten of hij iets gaat kopen. Dus hij beweegt wat in het shirt, kijkt of het goed zit, of zijn borsthaar niet te zien is door de stof. Ja, oog voor detail die man van mij. Dan vraagt hij:’ ....Krimpt ie?” En de jongeling drilt er on cue uit: “Ja ietsjes, maar alleen in de lengte.” Hij maakt er ook nog een mooie beweging bij van de vlakke hortizontaal gepositioneerde hand, die hij van heuphoogte beweegt naar de taille.” Niet alleen The visuals zijn niet ongetraind, ook weet deze adviseur de ballen van het verschil in breisels met geweven materiaal.
Voor de gene die het wel kent; sla dit stukje over: Ik ga namelijk kort uitleggen hoe het werkt met Tiesjurtstof.
Tricot ofwel jersey is gebreid, in een kokervorm, en de draad loopt in de rondte van boven naar beneden.





Hier worden delen uitgeknipt en ongewassen tot een shirt verwerkt. Dan is het nog een mooi plat en symmetrisch shirt.
Het shirt kan dus nooit alleen in de lengte krimpen, want er loopt geen draad in de lengte zoals bij jeans. Daar is de lengte-draad (ketting)van slechtere kwaliteit dan de breedte-draad(inslag), en krimpt die dus meer, maar wel gelijkmatig(mits de patroondelen recht op de stof gelegd zijn). Probeer voor de aardigheid maar een een T-shirt van Men at Work te strijken nadat je ‘m gewassen hebt. Probeer het ding eerst maar eens op de strijkplank te leggen, plat. Je krijgt de zijnaden nooit meer op elkaar zodat er een symmetrische vorm voor je ligt. Neeeee, als tricot gaat krimpen gaat het draaien. De hele draad die in de rondte loopt wordt korter, en je zit met een ongelijk amorf ding.
Misschien dat ze dat op het hoofdkantoor er even bij kunnen zeggen?

Pauline

donderdag 16 augustus 2007

Geen Project Catwalk finalist?

Niet getreurd. Waarschijnlijk wordt het toch een schim van de Amerikaanse versie.
Ons allemaal is in middels bekend dat niet alleen de hoofd(schuldige)redactrice van de Elle Nederland, Cecile Narinx in de jury plaats zal nemen. Maar ook nog jongeling op de runway Daryl van Wouw heeft toegezegd jurylid te zijn.

Onbegrijpelijk. Niet omdat Daryl een slecht ontwerper zou zijn, of hij geen verstand zou hebben van een goed ontwerp, maar eerlijk is eerlijk, er zullen een hele hoop mensen zijn die er meer verstand van hebben dan Daryl en zijn kleffe koptelefoon.(zou zijn huid niet protesteren tegen dat plaatselijke zuurstof tekort?) De kans zit er voor de deelnemers in, dat ze meer ervaring dan een jurylid zullen hebben. Er is wat meer voor nodig dan een beginnend ontwerper om geloofwaardig over te komen. En eigenlijk zou hij uit bescheidenheid moeten bedanken.

Wat is je papiertje als winnaar waard als Daryl, Renate Verbaan en Cecile je tof vinden? Gaan er dan meteen deuren open? Neen, wel leuk voor je zelfvertrouwen, en wie weet wat exposure.
Maar als we kijken naar de winnaar van het eerste seizoen Jay McCarroll van de Amerikaanse versie komen we op YouTube en New York Magazine uit. Zelfs in Amerika was het programma geen ticket to heaven.

Maar konden ze voor de Nederlandse jury echt niemand beters vinden? Desnoods iemand die niet Een Naam is. Maar wel een autoriteit. Bij Holland's Next Top Model heb ik me uiteraard ook lopen ergeren aan het gemaakte afzeiken van Rosalie van Breemen. Ze keek nog net niet naar de regisseur om te kijken wanneer ze haar van tevoren bepaalde zin in moest zetten, puur omdat ze mocht. Dat krijg je dan. Mensen die zich als experts gaan gedragen, in plaats van het gewoon zijn zonder over-compensating. Jammer weer. Een gehaast slap en waarschijnlijk te goedkoop aftreksel van het origineel wat ik graag keek, al was het al om the drama.
Dus dan hopen we maar op een hoop drama, en stiekem ook een beetje op talent!

Pauline

woensdag 15 augustus 2007

Geachte mijnheer de Officier van Justitie,


Hierbij wil ik graag schriftelijk beroep instellen tegen de beschikking die ik bij het terug komen van mijn vakantie in de brievenbus vond. Ik zal eerlijk zeggen dat ik me verongelijkt voelde.

Voor de vakantie had ik zo mijn best gedaan om de auto ergens te parkeren waar niemand er 2 weken last van zou hebben. Ik zal in het kort het relaas even uitleggen.
Op 25 juli ga ik mijn auto verplaatsen naar een stuk in de straat waar ik de volgende dag niet zou moeten betalen. Mijn vliegtuig vertrok ‘s morgens. Ik loop naar de auto en zie dat het lampje binnen in de auto zwak brandt. U raadt het al, de accu is leeg. Ik denk dat ik tegen het lampje ben gekomen met mijn tas toen ik uitstapte zaterdag de 22e. Enfin, ik bel mijn vriend en hij komt om te helpen samen de auto dus naar een goede parkeerplaats te duwen. Het is maar een vrouwenauto maar 1 man duwen en 1 vrouw aan het stuur is toch niet leuk. Aan het begin van de straat stopt hij met de mededeling/vraag dat de auto "nu toch goed staat?". Maar ik vraag ‘m toch nog een paar meter door te duwen omdat mijn auto anders wel erg dicht tegen de afrit van de parkeerplaats staat. Eerlijk is eerlijk; ik dacht voornamelijk uit eigen belang; er zou maar een auto tegenaan rijden als deze van het parkeerpleintje naast mijn flat af zou komen, maar dit is natuurlijk ook een onderdeel van verkeersveiligheid.
Goed, de auto komt tot stilstand en ik vond het er goed uitzien. Terugkomend van de vakantie zag ik een verregend blaadje onder mijn ruitenwisser zitten. Ik begreep er niets van. Mag je dan niet 3 weken op dezelfde plaats staan ofzo? Nu blijkt dat ik binnen 5 meter van de afrit stond. Mijn vriend en ik hebben het nagemeten. Het was 4 meter. Daarbij is het niet een druk kruispunt, maar een afrit van een parkeerplaats.

Nou ben ik niet iemand die meteen over boetes zeurt. Met mijn collega’s heb ik vaak discussies over de snelheidsovertredingen die zij krijgen. Te hard is te hard. Je weet het als je deelneemt aan het verkeer dat je je aan regels moet houden zo is het.
Zelf toen ik een tijdje geleden regelmatig ziek was, zeurde ik niet over dat ik dan een bon had omdat mijn auto op een plaats stond waar ik had moeten betalen. Ik kon immers niet naar buiten om geld in de meter te gooien of de auto te verplaatsen. Zelfs toen aanvaarde ik de consequenties, denkende dat het niet het probleem was van de agent dat ik ziek was.
Maar nu vind ik het wat ver gaan. Nou ver gaan is misschien geen goede woordkeuze. Ik vind dat dit mij een fout signaal geeft. Met name nu ik zie dat er iedere seconde van de dag auto’s op dat stukje staan, dichter tegen de afrit dan ik toen stond, die boeteloos mogen blijven staan. Ik zie wekelijks agenten controleren en nu mag het wel weer lijkt het wel. Beter had ik het dan gevonden dat ik een waarschuwing kreeg dat er strenger opgetreden zal worden bij deze overtreding. Of misschien dat er een gele streep langs de stoeprand komt, als het zo’n gevaarlijk punt is. Dat dus iedereen er op moet letten.

Nu wil ik een voorstel doen. Kan ik met het hierboven staande in het achterhoofd met u afspreken dat deze beschikking van 50 euro omgezet wordt in een waarschuwing. En dat ik u mijn woord geef ver van de afrit vandaan te blijven? Daarbij beloof ik ook dat ik nog steeds niet zal zeuren als ik een verdiende overtreding krijg. Ah toe!

Lieve kusjes,

Pauline.

06-123456789

Waarom Het Schrijven Van ELLE’s Editor’s Letters Niet Makkelijk Blijkt Te Zijn.

In de tijd dat ik op de modeacademie zat, waar de Elle nog hét blad was wat je las als je into fashion was, blijkt het nu te zijn getransformeerd tot een Wannabe Elle GIRL. En dat zou dan nog leuker zijn, zeg maar.
Ik kan me nog herinneren dat mijn moeder de allereerste Nederlandse Elle mee naar huis bracht. Volgens mij stond er een dame in geel op de voorkant. “Nummer 1 in Nederland.” Dat stond er ook op. Ik zie het nog staan, want deze en de daarop volgende Elle’s hebben lang naast mijn Fleur-poppenhuis op een stapel gelegen, die werden niet weggegooid! Gots, misschien ben ik daarom wel de mode ingegaan jongens!

We slaan even de periode van toen tot nu over. Wat is er gebeurd?
En dan ga ik nu even niet in op de vele behind-the-scenes-bij-Elle die we tegenwoordig te zien krijgen ware het een uitzending van Klokhuis. Leuk hoor dames, maar ik kreeg vroeger altijd een fashion magazine van jullie, en geen plakboek.

Nee we gaan het hebben over Cécile Narinx, de hoofdschuldige van uw Elle. Bovenstaande titel zou een mooie zijn voor het boek dat Cécile Narinx aan het einde van haar carrière als hoofdredactrice bij de ELLE Nederland gaat schrijven. Wat mij betreft mag ze het ook door iemand anders laten schrijven, dat boek, maar dan voortaan ook de Editor’s Letters! Want die zijn zo tenenkrommend, een zwarte bladzijde in (de geschiedenis van) de Elle. Mijn collega-stylistjes en ik hebben ons er maand na maand over op lopen winden.
Hoe kan het toch dat je medelijden krijgt met de vrouw die aan het hoofd staat van de formerly fabulous Elle?

Wat is er toch met ons Cécileke? Is het de onzekere toon die je tussen de regels doorleest bij immer dezelfde cutesy mode-termen, of als ze laat merken dat zij inderdaad niet zo imponerend is als haar collega’s over de grens.
Of dat we het gewoon niet geloven als ze zegt dat ze niet zeker weet of haar vriend haar een compliment geeft als hij zegt:” Ja maar jij bent gewoon one of the boys!”
Vrouwen die dat claimen, zeggen vaak ook: “Ik heb meer mannelijke vrienden dan vrouwelijke.” Maar dat komt niet omdat ze nou zo makkelijk en zeker zijn, neeeee zij zijn juist moeilijk en onzeker en niet te verdragen voor andere vrouwen. Mannen zijn de enigen die er wel intrappen. Als ze one of the boys was, dan had ze ballen gehad!
Zijn het misschien haar te herkenbare dingetjes die ik niet wil horen van haar:”Ach, wat zouden we het allemaal dolgraag willen hebben: een compleet eigen stijl...”(!)

Willen wij dan een devilish Miranda Priestly? Misschien wel, maar als ze die niet hebben dan een absolutely fabulous Edina 'Eddy' Monsoon. We hebben overwogen om ons ongenoegen naar Elle te ventileren, maar misschien is dat zinloos en moeten we ons eerst eens verenigen in een groep van pak ‘m beet, een paar duizend man/vrouw. Maar ik wil natuurlijk ook geen narinxheid, die heb ik al genoeg.

Pauline

Ik ben maar een Stylistje.

Ik ben maar een stylistje in een grote oneerlijke wereld.
Een wereld die de modewereld heet en die niet altijd zo aardig is.

Dus pas ik me maar aan.

Pauline