Ik kwijl al een aantal jaren bij het zien van de Victoria’s Secret shows. En af en toe martel ik mezelf door op de site naar mooie dingetjes te kijken. Ik smul van de entourage waarmee dit merk zich tot godinnenstatus weet te verheffen. Theatrale kostuums worden er om een prachtig lingeriesetje heen gebouwd en een model met een geweldig lichaam met heupen en borsten schrijdt ermee over de runway. Het schreeuwt You are fabulous, you are sexy YOU ARE A GODESS YES, YES, YEEESSSSSSS! Beetje jammer van het optreden van de Spice Girls, de laatste keer, en van Naomi Campbell heb ik ook weer even genoeg. Maar dat is ze vergeven als ik naar de show kijk waarin Justin Timberlake Sexy Back zong terwijl de paradijsvogels in metalen BH’s langs hem de catwalk over marcheren. http://www.youtube.com/watch?v=CT3EHrhWgqE
Helaas speelt het allemaal aan de andere kant van de oceaan af en kunnen we hier alleen via internet van genieten…TOT jajaja! Vriendje moest naar Amerika voor zijn werk! Zomaar ineens, binnen een week geregeld, en ik zag mijn kans schoon om hem met instructies de weg op te sturen. Dat zou ik natuurlijk wel héél speciaal vinden, als hij een Vic’s Secret winkel wist te vinden. Hij hoefde er van mij natuurlijk niet heel de stad voor door met zijn sleepkoffertje. Maar ik zou wel echt echt echt echt echt echt heel héél blij zijn, als hij toch een winkel zag. En zo geschiedde, mijn man werkt zich uit de naad overseas en weet toch nog met zijn sleepkoffertje een winkel te bereiken. Een man in een lingeriewinkel is altijd een beetje een verloren ziel. Tuurlijk niet zo erg als onze voorvaderen waren, de nieuwe generatie heeft wel iets bijgeleerd, maar toch blijft het moeilijk. Een borst is aparte materie. Om maar niet te spreken van goedzittende ondersteuning. Mijn geklaag op sommige BH’s, daar heeft hij wel wat van mee gekregen, maar waar het nou aan ligt is een tweede. Gelukkig weet hij heel goed wat ik mooi vind. En dat is al het halve werk toch? Niets vermoedend van het grote geluk dat hij gekocht heeft zie ik hem een paar dagen later weer. Ik ben al over de rooie van het feit dat ik een cadeau krijg. Hij tovert een grote glanzende roze doos met zilveren rand tevoorschijn en ik flip. De doos zit helemaal vol. Ik haal er zo 4 lowrise, hiphugging, lacey, boyshorts, cheeky, briefs- of weet ik welke naam die dingen hebben- uit. En een BH. En nu wordt het spannend. De broekjes rekken wel, zie ik al snel, maar die BH oogt toch wat kleinig. Prachtig is ze wel, zwart met roze hartvormige drukkertjes, maar mijn vrees is terecht, een vluchtige blik op het label zeg 34 B…..in plaats van 32D. Nog even hoop ik dat ze in dik Amerika de maten hebben verschoven en dat iedereen daar nu F heeft en ze de standaard hebben om moeten gooien, maar nee. Het lijkt alsof ik mijn tiener BH aan heb. This is not working out. “Ik heb toch C of D?!?” Een retorische vraag aan Vriendje. “Ja ik dacht ook dat het te klein was, heb het 3 verkoopsters gevraagd, die zeiden dat het moest passen..” Ik weet dat veel lingerie verkoopsters 80C en 75D hetzelfde vinden, daar kan ik nog over door gaan dat het niet zo is, maar ik snap het probleem. (Ik zal later nog eens uitleggen dat dat de reden is dat veel vrouwen de foute BH hebben.) Ik kan er niets aan doen dat ik teleurgesteld ben, niet boos, nee niet boos. Ik leg Vriendje uit dat ik heel blij ben maar dat ik dit even moet verwerken, incasseren, achter me laten. Ik pas ‘m in het proces nog eens, en nee echt ze past niet. Ik denk; Marktplaats, maar zeg het nog even niet tegen Vriendje. Hij heeft de blaren van zijn sleepkoffertje nog in zijn hand staan.
Pauline
Geen opmerkingen:
Een reactie posten