Sexisme in alledaags gebruik

Sexisme in alledaags gebruik
Terwijl om mij heen de auto's in de straat vertrekken naar zonnige oorden met een volgestouwd paradijsje aan hun trekhaak, bevind ik me nog in een half-af-huis, en dat irriteert me. De sfeer in ons huis is niet veel anders dan op de camping. Af en toe blaast de wind langs het zeiltje in de tuin dat tussen onze tuin en die van de buren hangt, in het midden van de woonkamer hangt nog een peertje die ongeveer hetzelfde ongezellige licht verspreid als de lantaarnpaal buiten de tent. Gelukkig hebben wij sanitaire voorzieningen met alleen ónze bacteriën, en daar is wel wat voor te zeggen. Maar er is nog genoeg te klussen. Naar de bouwmarkt dan!
En voor de zoveelste keer toorts ik naar de woonboulevard waar onze vrienden van de bouwmarkt zitten. Op de sanitair-afdeling vragen ze me inmiddels al of het huis nu dan wel af is. "Bijna!" zeg ik glimlachend balend. Ik overweeg ze uit te nodigen voor onze housewarming, we hebben een warme band samen.
Ik heb nog wat hout nodig, een borstel voor op de boormachine, plamuurmiddel en zandcement. Ik loop met mijn karretje voor de zoveelste keer langs de rekken tot ik bij het cement ben. De helft van de zakken ligt open en ik schuif wat heen en weer om bij een mooie zak te komen. TOTDAT helemaal aan het eind van de gang 2 mannen aankomen. Type campinggast. Je moet er ook overal aan herinnerd worden dat je niet op vakantie gaat. Luidruchtig roept de grootste snackvreter heel hard tegen zijn maat die een meter naast hem loopt: "Eej, ga da meidje es helpen." Angstig kijk ik om me heen. Zullen ze het over mij hebben? Ik sta zo ongeveer aan de andere kant van de winkel. Ik ben geen 12, dus mij zullen ze niet bedoelen en ik ga ongestoord verder met het laden. Maar als ik vlak naast mij de woorden hoor:" Eej meidje, zal ik 'm er es effe in gooien?", zeg ik stomverbaasd en lachend:"Párdon?" Zoveel sexisme in 2 zinnen, ongelofelijk. "Meidje?!" herhaal ik iets minder lachend en iets meer pissig. De feministische receptoren in mijn hersenen zorgen ervoor dat mijn bloed nu zo ongeveer kookt bij het in mezelf herhalen van deze twee zinnen die in de jaren '50 thuis horen en die bovendien destijds door de groenteboer gebruikt werden bij het uitladen van vier kisten appelen en niet een zakje cement.
Maar nu is de verbazing bij deze 2 mannen nog groter dan eerder bij mij. Want hoe kan het toch zijn, dat een leuk jong grietje in haar zondagse goed geen hulp van ons, redders in nood, wil? Wat hebben wij fout gedaan? Wij wilden alleen het zwakke geslacht helpen. Als we dit op de camping doen giechelen de meeste vrouwen en laten ze ons 'm d'r in gooien.
Ik heb het Mart Smeets pas nog horen zeggen: "Dan doet een man soms iets wat mannetjes gorilla's ook doen, zich heel hard op de borst slaan." Heel blij met zichzelf waren deze mannen na dit gulle aanbod. Mijn afwijzing in combinatie van mijn blik is niet wat ze verwachtten. Zoals alleen een vrouw kan, zeg ik "Needankje!" En herhaal nog een keer mompelend de woorden "Meidje" en "'m d'r in gooien." Wat is er gebeurd met "Kan ik je helpen?" Daar kun je goed op antwoorden met een vriendelijk " Nee, dank je" of "Ja, graag." Dit is teveel voor de gorilla's, en hun testosteron dwingt hen tot het gebruik van schuttingtaal. "Trut, loop naar de maan." En dat is de gecensureerde versie. "Sexist!" scheld ik terug en loop met mijn volgeladen kar en voldane gevoel van de crime scene vandaan.

Eigenlijk is het best triest voor deze mannen dat de vrouwen waar zij mee omgaan niet beter gewend zijn dan op deze manier aangesproken te worden. Zij zullen er niets van zeggen. Zo houdt het nooit op. Het is de verantwoordelijkheid van deze vrouwen om hen op te voeden. Juist, ik neem die verantwoordelijkheid graag. Het is in het belang van de man zelf om consequent behandeld te worden. Hoe weet hij anders wat de juiste manier is? Als iedere vrouw haar steentje bijdraagt dat komen ze er wel. Zo, tijd om een muurtje te metselen!