Ok nu weten we het wel. Na tig reklame spotjes gezien te hebben in een week, hebben we een beeld van haar basics. En weer denk ik, het kan erger. Dus helemaal niet slecht. Goed voor C&A publiek. Maar nu biedt ze het ook echt overal aan. Ook Wehkamp ziet er wel brood in en heeft C&A gevraagd een partijtje achter te houden. En dan de logische volgende die de lijn gaat promoten is dan natuurlijk de Elle? ELLE? Justum. Enige weken eerder afgeschreven door ondergetekende en de verloedering gaat voort! Via http://www.elle.enelle/ kun je items winnen.
Ik lees op de site:"Wat Karl Lagerfeld en Viktor & Rolf met H&M deden, doet Dyanne Beekman namelijk met Ce&A." EXCUSE ME? Er zullen geen drommen mensen voor de deur staan en ik betwijfel of er ooit een muts het in haar hoofd zal halen een item te uploaden naar eBay.
Maar waar komt al deze promotie en credit vandaan?? Zal ze een vriendin in de redactie hebben zitten? Heeft ze gewoon vet betaald? Of is het echt te laat voor de Elle om een kool blad te worden? Als iemand er antwoord op heeft: stalkpauline@gmail.com
Pauline
donderdag 30 augustus 2007
zaterdag 25 augustus 2007
Janice Jamais
Ik beloof hierbij plechtig nooit meer naar het programma Janice Dickinson Modeling Agency te kijken. Wat een stijlloos neppersoon. Talk about bad karma. Je wordt er zelf recalcitrant en moody van en je vraagt je af waarom niet meer mensen met haar afrekenen dmv de on/off knop danwel de mattenklopper.
Laten we hopen dat niemand haar agency endeavours serieus neemt en dat alle modelletjes weer snel door een fatsoenlijk bureau worden opgepakt. En die amateurpornofoto's die ze van ze heeft gemaakt de openhaard in a.u.b.
Pauline
Laten we hopen dat niemand haar agency endeavours serieus neemt en dat alle modelletjes weer snel door een fatsoenlijk bureau worden opgepakt. En die amateurpornofoto's die ze van ze heeft gemaakt de openhaard in a.u.b.
Pauline
donderdag 23 augustus 2007
Dyanne en het milieu
Oei, onze Dyanne heeft het niet zo goed begrepen, is zelf misleid of ze misleidt onze zieltjes.
In het persbericht zegt ze hetvolgende:
"CenA was niet de eerste winkelketen waar ik aan dacht, maar nadat ik met ze om tafel had gezeten, bleek dat het gewoon de beste mogelijkheid .......... Daarnaast beschikken ze over goede productielocaties die niet alleen heel snel produceren, maar ook nog mens- en milieuvriendelijk. Dat had ik op een andere manier nooit voor elkaar kunnen krijgen."
BLAH... BLAH... BLAH, dat zeg ik er van. GELUL.
Er is geen keten in ons lieve landje die zo veel gebruik maakt van de aarde en zo weinig om geeft om datgene wat er achter blijft. De lonen zijn zo laag en de materialen goedkoop en slecht van kwaliteit. Dat zeg ik niet om ze zwart te maken, wij willen het immers zelf zo. 'Wij' als in de overgrote meerderheid die er koopt. En nee ik weet inderdaad niet wat het is om met HEEL weinig rond te moeten komen, maar de waarheid is dat CenA NIET mens- en milieuvriendelijk is. Ik zeg Dyanne, kijk eens naar de labels die het wel voor elkaar krijgen, en er hard voor werken. Ik denk dat Dyanne er helemaal niet zo hard haar best voor heeft gedaan en gewoon met haar Eye on the prize deze keuze heeft gemaakt.
Pauline
In het persbericht zegt ze hetvolgende:
"CenA was niet de eerste winkelketen waar ik aan dacht, maar nadat ik met ze om tafel had gezeten, bleek dat het gewoon de beste mogelijkheid .......... Daarnaast beschikken ze over goede productielocaties die niet alleen heel snel produceren, maar ook nog mens- en milieuvriendelijk. Dat had ik op een andere manier nooit voor elkaar kunnen krijgen."
BLAH... BLAH... BLAH, dat zeg ik er van. GELUL.
Er is geen keten in ons lieve landje die zo veel gebruik maakt van de aarde en zo weinig om geeft om datgene wat er achter blijft. De lonen zijn zo laag en de materialen goedkoop en slecht van kwaliteit. Dat zeg ik niet om ze zwart te maken, wij willen het immers zelf zo. 'Wij' als in de overgrote meerderheid die er koopt. En nee ik weet inderdaad niet wat het is om met HEEL weinig rond te moeten komen, maar de waarheid is dat CenA NIET mens- en milieuvriendelijk is. Ik zeg Dyanne, kijk eens naar de labels die het wel voor elkaar krijgen, en er hard voor werken. Ik denk dat Dyanne er helemaal niet zo hard haar best voor heeft gedaan en gewoon met haar Eye on the prize deze keuze heeft gemaakt.
Pauline
Enne...Dyanne?
Behalve dat ik niet wat van haar zou kopen, tenminste dat denk ik, vind ik toch dat het zo erg nog niet is. Tuurlijk, haar lingerie collectie is niets nieuws onder de zon. Het is geen gat in de markt, het voegt niets toe, het is niet origineel. Is niet iets wat je nergens anders kunt krijgen, maar het is zo bedacht dat het niet echt zo bedacht over komt als ik had gedacht...snap je?
En nee ik koop het niet, maar dat heeft meer te maken met het feit dat er zo'n labeltje op zit. 'D' of 'Dyanne', en dan zie ik haar gezicht voor me, en dat wil ik niet bij lingerie. Als ik lingerie koop wil ik dat er OF functie in zit en dan geen gezeur met labeltjes, of ik wil de associatie hebben van een gepassioneerde affaire of decadentie of iets in die geest. En dan wil ik niet denken aan het financiele gewin dat Dyanne zal genieten als ik haar hipster draag. Mind you, ze heeft BH's in maat t/m E! Kan iemand met ervaring en cup E me vertellen of dat wat is? Dat zou een kunst zijn, om een doorsnee model goed te laten zitten in C en ook in cup E. Datr terzijde, ik dwaal weer af.
Maar nu nog de basics collectie, zie het persbericht van 21 augustus. Zoals jullie allemaal weten en waarschijnlijk trappen sommigen van ons er daarom ook in: Dyanne is styliste en daarom wordt zij geacht, en laten we ook aannemen dat dat zo is, verstand te hebben van hoe je kast er idealiter uit zou moeten zien. Op die leest zal de basics collectie geschoeid zijn. Dat was ongetwijfeld ook het geval met de lingerie collectie. Maar heeft dat zin? Is er behoefte aan?
Bij de eerste poging van Wendy van Dijk om samen met Rianne de Witte een collectie voor V&D op te zetten te weten:It's a Wendy(ik krijg er nog kippenvel van) Te lelijk voor woorden omdat het zo gezocht en anders dan acceptabel was. (Ik heb uit betrouwbare bronnen dat het magazijn er nu nog mee volhangt.) De tweede poging waren algemene stukken in een hippe uitvoering door goede, commerciele stylistes bedacht ik bedoel gekopieerd en dus een stuk succesvoller, want iets van V&D is even erg als in iets van Wendy.
Maar waar ligt nu de gouden greep? Waarom trappen de mensen er nu wel in? Het is zo doorsnee maar toch mode voor de massa en het labeltje is niet zo groot, dus je loopt niet zo heel erg voor lul op de braderie(denk je). Dyanne zal het denk ik dus niet zo schreeuwerig aanpakken of een eigen stempel op de basics willen drukken, maar waarom zou ik ze dan van haar kopen? Of waarom doet de braderiebezoekster dat straks? Om dat zij Dyanne is?? Ze hangt straks naast de kleding van C&A, hoe haalt ze de Bets met de Boodschappentas over?? We zijn benieuwd.
En nee ik koop het niet, maar dat heeft meer te maken met het feit dat er zo'n labeltje op zit. 'D' of 'Dyanne', en dan zie ik haar gezicht voor me, en dat wil ik niet bij lingerie. Als ik lingerie koop wil ik dat er OF functie in zit en dan geen gezeur met labeltjes, of ik wil de associatie hebben van een gepassioneerde affaire of decadentie of iets in die geest. En dan wil ik niet denken aan het financiele gewin dat Dyanne zal genieten als ik haar hipster draag. Mind you, ze heeft BH's in maat t/m E! Kan iemand met ervaring en cup E me vertellen of dat wat is? Dat zou een kunst zijn, om een doorsnee model goed te laten zitten in C en ook in cup E. Datr terzijde, ik dwaal weer af.
Maar nu nog de basics collectie, zie het persbericht van 21 augustus. Zoals jullie allemaal weten en waarschijnlijk trappen sommigen van ons er daarom ook in: Dyanne is styliste en daarom wordt zij geacht, en laten we ook aannemen dat dat zo is, verstand te hebben van hoe je kast er idealiter uit zou moeten zien. Op die leest zal de basics collectie geschoeid zijn. Dat was ongetwijfeld ook het geval met de lingerie collectie. Maar heeft dat zin? Is er behoefte aan?
Bij de eerste poging van Wendy van Dijk om samen met Rianne de Witte een collectie voor V&D op te zetten te weten:It's a Wendy(ik krijg er nog kippenvel van) Te lelijk voor woorden omdat het zo gezocht en anders dan acceptabel was. (Ik heb uit betrouwbare bronnen dat het magazijn er nu nog mee volhangt.) De tweede poging waren algemene stukken in een hippe uitvoering door goede, commerciele stylistes bedacht ik bedoel gekopieerd en dus een stuk succesvoller, want iets van V&D is even erg als in iets van Wendy.
Maar waar ligt nu de gouden greep? Waarom trappen de mensen er nu wel in? Het is zo doorsnee maar toch mode voor de massa en het labeltje is niet zo groot, dus je loopt niet zo heel erg voor lul op de braderie(denk je). Dyanne zal het denk ik dus niet zo schreeuwerig aanpakken of een eigen stempel op de basics willen drukken, maar waarom zou ik ze dan van haar kopen? Of waarom doet de braderiebezoekster dat straks? Om dat zij Dyanne is?? Ze hangt straks naast de kleding van C&A, hoe haalt ze de Bets met de Boodschappentas over?? We zijn benieuwd.
vrijdag 17 augustus 2007
Winkelpersoneel deel I
We gaan het hebben over datgene wat ons allen van tijd tot tijd bezig houdt: Winkelpersoneel. Als ze het goed doen merk je niet hoe goed ze het doen maar als ze het slecht doen, is het effect des te groter. De titel suggereert dat er meer delen zullen komen, en daar twijfel ik ook niet aan.
Ik ga met Vriendje naar winkel. Men at Work, feitelijk een uit de klauwen gegroeide jeansboer, die het helemaal nog niet slecht doet. De winkels zijn leuk ingericht, het heeft iets van een hippe cult-winkel die je vindt in de achteraf straatjes van europese steden. Maar natuurlijk moet het personeel dan ook hip zijn, en geloof me, daar worden ze op gescreend. Met advertenties vol Engelse spelfouten proberen ze de youngsters te lokken met een FUCKING COOL JOB. Nou, in de roos zou ik zeggen.
Daarna vermoed ik dat ze intern een cursusje krijgen op het hoofdkantoor. Allemaal very impressive voor de jongelui, die hun eerste stap in de modeindustrie zetten. Ze leren voornamelijk niets waar ze echt iets mee kunnen. Het zijn juist de dingen die ze in de winkel nodig hebben. De omgang met mensen, behulpzaam zijn, hoe werkt het met maatvoering, aardig zijn, etc. Ja, ik denk dat het er best integer aan toe gaat.
Maar ja er gaat ooit een situatie komen die je niet hebt geoefend. Kijk, je kunt er de donder op zeggen dat bijna iedere klant bij het kopen van een spijkerbroek vraagt: “Krimpt ie?” Dan zeg je gewoon: “Ja ietsjes, maar alleen in de lengte. Pas als ze doorvragen ga je met percentages en centimeters gooien. Iets van 5-8% of een cm of 2. Zeg maar wat. Maar denk eraan, het moet weinig klinken. De klant luistert toch niet echt want die weet toch wel dat het altijd weer een verrassing is als die broek uit de was komt.
Sorry, ik dwaal af. In een ongeoefende situatie kwamen Vriendje, ik en een enthousiaste verkoper. Vriendje paste een leuk T-shirt aan. Het is ook wel van belang dat ik zeg dat Vriendje heel moeilijk is in het besluiten of hij iets gaat kopen. Dus hij beweegt wat in het shirt, kijkt of het goed zit, of zijn borsthaar niet te zien is door de stof. Ja, oog voor detail die man van mij. Dan vraagt hij:’ ....Krimpt ie?” En de jongeling drilt er on cue uit: “Ja ietsjes, maar alleen in de lengte.” Hij maakt er ook nog een mooie beweging bij van de vlakke hortizontaal gepositioneerde hand, die hij van heuphoogte beweegt naar de taille.” Niet alleen The visuals zijn niet ongetraind, ook weet deze adviseur de ballen van het verschil in breisels met geweven materiaal.
Voor de gene die het wel kent; sla dit stukje over: Ik ga namelijk kort uitleggen hoe het werkt met Tiesjurtstof.
Tricot ofwel jersey is gebreid, in een kokervorm, en de draad loopt in de rondte van boven naar beneden.
Ik ga met Vriendje naar winkel. Men at Work, feitelijk een uit de klauwen gegroeide jeansboer, die het helemaal nog niet slecht doet. De winkels zijn leuk ingericht, het heeft iets van een hippe cult-winkel die je vindt in de achteraf straatjes van europese steden. Maar natuurlijk moet het personeel dan ook hip zijn, en geloof me, daar worden ze op gescreend. Met advertenties vol Engelse spelfouten proberen ze de youngsters te lokken met een FUCKING COOL JOB. Nou, in de roos zou ik zeggen.
Daarna vermoed ik dat ze intern een cursusje krijgen op het hoofdkantoor. Allemaal very impressive voor de jongelui, die hun eerste stap in de modeindustrie zetten. Ze leren voornamelijk niets waar ze echt iets mee kunnen. Het zijn juist de dingen die ze in de winkel nodig hebben. De omgang met mensen, behulpzaam zijn, hoe werkt het met maatvoering, aardig zijn, etc. Ja, ik denk dat het er best integer aan toe gaat.
Maar ja er gaat ooit een situatie komen die je niet hebt geoefend. Kijk, je kunt er de donder op zeggen dat bijna iedere klant bij het kopen van een spijkerbroek vraagt: “Krimpt ie?” Dan zeg je gewoon: “Ja ietsjes, maar alleen in de lengte. Pas als ze doorvragen ga je met percentages en centimeters gooien. Iets van 5-8% of een cm of 2. Zeg maar wat. Maar denk eraan, het moet weinig klinken. De klant luistert toch niet echt want die weet toch wel dat het altijd weer een verrassing is als die broek uit de was komt.
Sorry, ik dwaal af. In een ongeoefende situatie kwamen Vriendje, ik en een enthousiaste verkoper. Vriendje paste een leuk T-shirt aan. Het is ook wel van belang dat ik zeg dat Vriendje heel moeilijk is in het besluiten of hij iets gaat kopen. Dus hij beweegt wat in het shirt, kijkt of het goed zit, of zijn borsthaar niet te zien is door de stof. Ja, oog voor detail die man van mij. Dan vraagt hij:’ ....Krimpt ie?” En de jongeling drilt er on cue uit: “Ja ietsjes, maar alleen in de lengte.” Hij maakt er ook nog een mooie beweging bij van de vlakke hortizontaal gepositioneerde hand, die hij van heuphoogte beweegt naar de taille.” Niet alleen The visuals zijn niet ongetraind, ook weet deze adviseur de ballen van het verschil in breisels met geweven materiaal.
Voor de gene die het wel kent; sla dit stukje over: Ik ga namelijk kort uitleggen hoe het werkt met Tiesjurtstof.
Tricot ofwel jersey is gebreid, in een kokervorm, en de draad loopt in de rondte van boven naar beneden.
Hier worden delen uitgeknipt en ongewassen tot een shirt verwerkt. Dan is het nog een mooi plat en symmetrisch shirt.
Het shirt kan dus nooit alleen in de lengte krimpen, want er loopt geen draad in de lengte zoals bij jeans. Daar is de lengte-draad (ketting)van slechtere kwaliteit dan de breedte-draad(inslag), en krimpt die dus meer, maar wel gelijkmatig(mits de patroondelen recht op de stof gelegd zijn). Probeer voor de aardigheid maar een een T-shirt van Men at Work te strijken nadat je ‘m gewassen hebt. Probeer het ding eerst maar eens op de strijkplank te leggen, plat. Je krijgt de zijnaden nooit meer op elkaar zodat er een symmetrische vorm voor je ligt. Neeeee, als tricot gaat krimpen gaat het draaien. De hele draad die in de rondte loopt wordt korter, en je zit met een ongelijk amorf ding.
Misschien dat ze dat op het hoofdkantoor er even bij kunnen zeggen?
Pauline
Het shirt kan dus nooit alleen in de lengte krimpen, want er loopt geen draad in de lengte zoals bij jeans. Daar is de lengte-draad (ketting)van slechtere kwaliteit dan de breedte-draad(inslag), en krimpt die dus meer, maar wel gelijkmatig(mits de patroondelen recht op de stof gelegd zijn). Probeer voor de aardigheid maar een een T-shirt van Men at Work te strijken nadat je ‘m gewassen hebt. Probeer het ding eerst maar eens op de strijkplank te leggen, plat. Je krijgt de zijnaden nooit meer op elkaar zodat er een symmetrische vorm voor je ligt. Neeeee, als tricot gaat krimpen gaat het draaien. De hele draad die in de rondte loopt wordt korter, en je zit met een ongelijk amorf ding.
Misschien dat ze dat op het hoofdkantoor er even bij kunnen zeggen?
Pauline
donderdag 16 augustus 2007
Geen Project Catwalk finalist?
Niet getreurd. Waarschijnlijk wordt het toch een schim van de Amerikaanse versie.
Ons allemaal is in middels bekend dat niet alleen de hoofd(schuldige)redactrice van de Elle Nederland, Cecile Narinx in de jury plaats zal nemen. Maar ook nog jongeling op de runway Daryl van Wouw heeft toegezegd jurylid te zijn.
Onbegrijpelijk. Niet omdat Daryl een slecht ontwerper zou zijn, of hij geen verstand zou hebben van een goed ontwerp, maar eerlijk is eerlijk, er zullen een hele hoop mensen zijn die er meer verstand van hebben dan Daryl en zijn kleffe koptelefoon.(zou zijn huid niet protesteren tegen dat plaatselijke zuurstof tekort?) De kans zit er voor de deelnemers in, dat ze meer ervaring dan een jurylid zullen hebben. Er is wat meer voor nodig dan een beginnend ontwerper om geloofwaardig over te komen. En eigenlijk zou hij uit bescheidenheid moeten bedanken.
Wat is je papiertje als winnaar waard als Daryl, Renate Verbaan en Cecile je tof vinden? Gaan er dan meteen deuren open? Neen, wel leuk voor je zelfvertrouwen, en wie weet wat exposure.
Maar als we kijken naar de winnaar van het eerste seizoen Jay McCarroll van de Amerikaanse versie komen we op YouTube en New York Magazine uit. Zelfs in Amerika was het programma geen ticket to heaven.
Maar konden ze voor de Nederlandse jury echt niemand beters vinden? Desnoods iemand die niet Een Naam is. Maar wel een autoriteit. Bij Holland's Next Top Model heb ik me uiteraard ook lopen ergeren aan het gemaakte afzeiken van Rosalie van Breemen. Ze keek nog net niet naar de regisseur om te kijken wanneer ze haar van tevoren bepaalde zin in moest zetten, puur omdat ze mocht. Dat krijg je dan. Mensen die zich als experts gaan gedragen, in plaats van het gewoon zijn zonder over-compensating. Jammer weer. Een gehaast slap en waarschijnlijk te goedkoop aftreksel van het origineel wat ik graag keek, al was het al om the drama.
Dus dan hopen we maar op een hoop drama, en stiekem ook een beetje op talent!
Pauline
Ons allemaal is in middels bekend dat niet alleen de hoofd(schuldige)redactrice van de Elle Nederland, Cecile Narinx in de jury plaats zal nemen. Maar ook nog jongeling op de runway Daryl van Wouw heeft toegezegd jurylid te zijn.
Onbegrijpelijk. Niet omdat Daryl een slecht ontwerper zou zijn, of hij geen verstand zou hebben van een goed ontwerp, maar eerlijk is eerlijk, er zullen een hele hoop mensen zijn die er meer verstand van hebben dan Daryl en zijn kleffe koptelefoon.(zou zijn huid niet protesteren tegen dat plaatselijke zuurstof tekort?) De kans zit er voor de deelnemers in, dat ze meer ervaring dan een jurylid zullen hebben. Er is wat meer voor nodig dan een beginnend ontwerper om geloofwaardig over te komen. En eigenlijk zou hij uit bescheidenheid moeten bedanken.
Wat is je papiertje als winnaar waard als Daryl, Renate Verbaan en Cecile je tof vinden? Gaan er dan meteen deuren open? Neen, wel leuk voor je zelfvertrouwen, en wie weet wat exposure.
Maar als we kijken naar de winnaar van het eerste seizoen Jay McCarroll van de Amerikaanse versie komen we op YouTube en New York Magazine uit. Zelfs in Amerika was het programma geen ticket to heaven.
Maar konden ze voor de Nederlandse jury echt niemand beters vinden? Desnoods iemand die niet Een Naam is. Maar wel een autoriteit. Bij Holland's Next Top Model heb ik me uiteraard ook lopen ergeren aan het gemaakte afzeiken van Rosalie van Breemen. Ze keek nog net niet naar de regisseur om te kijken wanneer ze haar van tevoren bepaalde zin in moest zetten, puur omdat ze mocht. Dat krijg je dan. Mensen die zich als experts gaan gedragen, in plaats van het gewoon zijn zonder over-compensating. Jammer weer. Een gehaast slap en waarschijnlijk te goedkoop aftreksel van het origineel wat ik graag keek, al was het al om the drama.
Dus dan hopen we maar op een hoop drama, en stiekem ook een beetje op talent!
Pauline
woensdag 15 augustus 2007
Geachte mijnheer de Officier van Justitie,
Hierbij wil ik graag schriftelijk beroep instellen tegen de beschikking die ik bij het terug komen van mijn vakantie in de brievenbus vond. Ik zal eerlijk zeggen dat ik me verongelijkt voelde.
Voor de vakantie had ik zo mijn best gedaan om de auto ergens te parkeren waar niemand er 2 weken last van zou hebben. Ik zal in het kort het relaas even uitleggen.
Op 25 juli ga ik mijn auto verplaatsen naar een stuk in de straat waar ik de volgende dag niet zou moeten betalen. Mijn vliegtuig vertrok ‘s morgens. Ik loop naar de auto en zie dat het lampje binnen in de auto zwak brandt. U raadt het al, de accu is leeg. Ik denk dat ik tegen het lampje ben gekomen met mijn tas toen ik uitstapte zaterdag de 22e. Enfin, ik bel mijn vriend en hij komt om te helpen samen de auto dus naar een goede parkeerplaats te duwen. Het is maar een vrouwenauto maar 1 man duwen en 1 vrouw aan het stuur is toch niet leuk. Aan het begin van de straat stopt hij met de mededeling/vraag dat de auto "nu toch goed staat?". Maar ik vraag ‘m toch nog een paar meter door te duwen omdat mijn auto anders wel erg dicht tegen de afrit van de parkeerplaats staat. Eerlijk is eerlijk; ik dacht voornamelijk uit eigen belang; er zou maar een auto tegenaan rijden als deze van het parkeerpleintje naast mijn flat af zou komen, maar dit is natuurlijk ook een onderdeel van verkeersveiligheid.
Goed, de auto komt tot stilstand en ik vond het er goed uitzien. Terugkomend van de vakantie zag ik een verregend blaadje onder mijn ruitenwisser zitten. Ik begreep er niets van. Mag je dan niet 3 weken op dezelfde plaats staan ofzo? Nu blijkt dat ik binnen 5 meter van de afrit stond. Mijn vriend en ik hebben het nagemeten. Het was 4 meter. Daarbij is het niet een druk kruispunt, maar een afrit van een parkeerplaats.
Nou ben ik niet iemand die meteen over boetes zeurt. Met mijn collega’s heb ik vaak discussies over de snelheidsovertredingen die zij krijgen. Te hard is te hard. Je weet het als je deelneemt aan het verkeer dat je je aan regels moet houden zo is het.
Zelf toen ik een tijdje geleden regelmatig ziek was, zeurde ik niet over dat ik dan een bon had omdat mijn auto op een plaats stond waar ik had moeten betalen. Ik kon immers niet naar buiten om geld in de meter te gooien of de auto te verplaatsen. Zelfs toen aanvaarde ik de consequenties, denkende dat het niet het probleem was van de agent dat ik ziek was.
Maar nu vind ik het wat ver gaan. Nou ver gaan is misschien geen goede woordkeuze. Ik vind dat dit mij een fout signaal geeft. Met name nu ik zie dat er iedere seconde van de dag auto’s op dat stukje staan, dichter tegen de afrit dan ik toen stond, die boeteloos mogen blijven staan. Ik zie wekelijks agenten controleren en nu mag het wel weer lijkt het wel. Beter had ik het dan gevonden dat ik een waarschuwing kreeg dat er strenger opgetreden zal worden bij deze overtreding. Of misschien dat er een gele streep langs de stoeprand komt, als het zo’n gevaarlijk punt is. Dat dus iedereen er op moet letten.
Nu wil ik een voorstel doen. Kan ik met het hierboven staande in het achterhoofd met u afspreken dat deze beschikking van 50 euro omgezet wordt in een waarschuwing. En dat ik u mijn woord geef ver van de afrit vandaan te blijven? Daarbij beloof ik ook dat ik nog steeds niet zal zeuren als ik een verdiende overtreding krijg. Ah toe!
Lieve kusjes,
Pauline.
06-123456789
Waarom Het Schrijven Van ELLE’s Editor’s Letters Niet Makkelijk Blijkt Te Zijn.
In de tijd dat ik op de modeacademie zat, waar de Elle nog hét blad was wat je las als je into fashion was, blijkt het nu te zijn getransformeerd tot een Wannabe Elle GIRL. En dat zou dan nog leuker zijn, zeg maar.
Ik kan me nog herinneren dat mijn moeder de allereerste Nederlandse Elle mee naar huis bracht. Volgens mij stond er een dame in geel op de voorkant. “Nummer 1 in Nederland.” Dat stond er ook op. Ik zie het nog staan, want deze en de daarop volgende Elle’s hebben lang naast mijn Fleur-poppenhuis op een stapel gelegen, die werden niet weggegooid! Gots, misschien ben ik daarom wel de mode ingegaan jongens!
We slaan even de periode van toen tot nu over. Wat is er gebeurd?
En dan ga ik nu even niet in op de vele behind-the-scenes-bij-Elle die we tegenwoordig te zien krijgen ware het een uitzending van Klokhuis. Leuk hoor dames, maar ik kreeg vroeger altijd een fashion magazine van jullie, en geen plakboek.
Nee we gaan het hebben over Cécile Narinx, de hoofdschuldige van uw Elle. Bovenstaande titel zou een mooie zijn voor het boek dat Cécile Narinx aan het einde van haar carrière als hoofdredactrice bij de ELLE Nederland gaat schrijven. Wat mij betreft mag ze het ook door iemand anders laten schrijven, dat boek, maar dan voortaan ook de Editor’s Letters! Want die zijn zo tenenkrommend, een zwarte bladzijde in (de geschiedenis van) de Elle. Mijn collega-stylistjes en ik hebben ons er maand na maand over op lopen winden.
Hoe kan het toch dat je medelijden krijgt met de vrouw die aan het hoofd staat van de formerly fabulous Elle?
Wat is er toch met ons Cécileke? Is het de onzekere toon die je tussen de regels doorleest bij immer dezelfde cutesy mode-termen, of als ze laat merken dat zij inderdaad niet zo imponerend is als haar collega’s over de grens.
Of dat we het gewoon niet geloven als ze zegt dat ze niet zeker weet of haar vriend haar een compliment geeft als hij zegt:” Ja maar jij bent gewoon one of the boys!”
Vrouwen die dat claimen, zeggen vaak ook: “Ik heb meer mannelijke vrienden dan vrouwelijke.” Maar dat komt niet omdat ze nou zo makkelijk en zeker zijn, neeeee zij zijn juist moeilijk en onzeker en niet te verdragen voor andere vrouwen. Mannen zijn de enigen die er wel intrappen. Als ze one of the boys was, dan had ze ballen gehad!
Zijn het misschien haar te herkenbare dingetjes die ik niet wil horen van haar:”Ach, wat zouden we het allemaal dolgraag willen hebben: een compleet eigen stijl...”(!)
Willen wij dan een devilish Miranda Priestly? Misschien wel, maar als ze die niet hebben dan een absolutely fabulous Edina 'Eddy' Monsoon. We hebben overwogen om ons ongenoegen naar Elle te ventileren, maar misschien is dat zinloos en moeten we ons eerst eens verenigen in een groep van pak ‘m beet, een paar duizend man/vrouw. Maar ik wil natuurlijk ook geen narinxheid, die heb ik al genoeg.
Pauline
Ik kan me nog herinneren dat mijn moeder de allereerste Nederlandse Elle mee naar huis bracht. Volgens mij stond er een dame in geel op de voorkant. “Nummer 1 in Nederland.” Dat stond er ook op. Ik zie het nog staan, want deze en de daarop volgende Elle’s hebben lang naast mijn Fleur-poppenhuis op een stapel gelegen, die werden niet weggegooid! Gots, misschien ben ik daarom wel de mode ingegaan jongens!
We slaan even de periode van toen tot nu over. Wat is er gebeurd?
En dan ga ik nu even niet in op de vele behind-the-scenes-bij-Elle die we tegenwoordig te zien krijgen ware het een uitzending van Klokhuis. Leuk hoor dames, maar ik kreeg vroeger altijd een fashion magazine van jullie, en geen plakboek.
Nee we gaan het hebben over Cécile Narinx, de hoofdschuldige van uw Elle. Bovenstaande titel zou een mooie zijn voor het boek dat Cécile Narinx aan het einde van haar carrière als hoofdredactrice bij de ELLE Nederland gaat schrijven. Wat mij betreft mag ze het ook door iemand anders laten schrijven, dat boek, maar dan voortaan ook de Editor’s Letters! Want die zijn zo tenenkrommend, een zwarte bladzijde in (de geschiedenis van) de Elle. Mijn collega-stylistjes en ik hebben ons er maand na maand over op lopen winden.
Hoe kan het toch dat je medelijden krijgt met de vrouw die aan het hoofd staat van de formerly fabulous Elle?
Wat is er toch met ons Cécileke? Is het de onzekere toon die je tussen de regels doorleest bij immer dezelfde cutesy mode-termen, of als ze laat merken dat zij inderdaad niet zo imponerend is als haar collega’s over de grens.
Of dat we het gewoon niet geloven als ze zegt dat ze niet zeker weet of haar vriend haar een compliment geeft als hij zegt:” Ja maar jij bent gewoon one of the boys!”
Vrouwen die dat claimen, zeggen vaak ook: “Ik heb meer mannelijke vrienden dan vrouwelijke.” Maar dat komt niet omdat ze nou zo makkelijk en zeker zijn, neeeee zij zijn juist moeilijk en onzeker en niet te verdragen voor andere vrouwen. Mannen zijn de enigen die er wel intrappen. Als ze one of the boys was, dan had ze ballen gehad!
Zijn het misschien haar te herkenbare dingetjes die ik niet wil horen van haar:”Ach, wat zouden we het allemaal dolgraag willen hebben: een compleet eigen stijl...”(!)
Willen wij dan een devilish Miranda Priestly? Misschien wel, maar als ze die niet hebben dan een absolutely fabulous Edina 'Eddy' Monsoon. We hebben overwogen om ons ongenoegen naar Elle te ventileren, maar misschien is dat zinloos en moeten we ons eerst eens verenigen in een groep van pak ‘m beet, een paar duizend man/vrouw. Maar ik wil natuurlijk ook geen narinxheid, die heb ik al genoeg.
Pauline
Ik ben maar een Stylistje.
Ik ben maar een stylistje in een grote oneerlijke wereld.
Een wereld die de modewereld heet en die niet altijd zo aardig is.
Dus pas ik me maar aan.
Pauline
Een wereld die de modewereld heet en die niet altijd zo aardig is.
Dus pas ik me maar aan.
Pauline
Abonneren op:
Posts (Atom)
